Vestfirðingar lögðu þungar lóðir á vogaskálar kaupskipaútgerðari eigu innfæddra. Og það gerðu Austfirðingar líka. Enda lágu Austfirðir í "þjóðbraut" til útlanda Íslendingar hafa löngum kennt því um að þeir hefðu glutrað niður sjálfstæði sínu í öndverðu vegna þess að þeir létu siglingar úr höndum sér og urðu eingöngu upp á náð og miskunn norskra kaupmanna komnir með ferðir landa á milli. Nokkrar tilraunir voru gerðar til þess að reka strandferðarskip en flestar reyndust þær mislukkaðar þar sem flutningarnir voru ekki ábatasamir. Árið 1897 hóf svokallað Thorefélag sem var í eigu Þórarins E Tuliniusar í Kaupmannahöfn ferðir hingað en ekki mun sú útgerð hafa reynst ábatasöm. Árið 1909 samdi landstjórnin þó við Thorefélagið um að sjá um siglingar hingað og taka upp viðkomu í Hamborg eins og margir íslenskir kaupsýslumenn höfðu áhuga á. Það var þó leyst undan þessum samningi 1912.
Þórarinn E Tulinius
Þórarinn E Tulinius var fæddur á Eskifirði 1860 og var sonur Carls D. Tuliniusar kaupmanns og konsúls þar, sem andaðist veturinn 1904, og konu hans Ouðrúnar Þórarinsdóttur prófasts Erlendssonar á Hofi í Álftafirði, og andaðist hún sama ár og maður hennar. í móðurætt var Þórarinn kominn af gömlum og góðum íslenskum ættum og gat rakið ætt sína upp til landnáms manna. Faðir hans var Suður- Jóti að ætt, og kom ungur til Íslands, um miðja síðustu öld. Var síðan verslunarstjóri fyrir verzlun Örum & Wulffs á Eskifirði og eignaðist þá verslun 1863, og rak hana fyrir sinn reikning þar til um aldamótin 1900 að sonur hans tók við. Þórarinn Tulinius ólst upp í foreldrahúsum, þar til hann var 9 ára, þá var hann sendur til Danmerkur; gekk síðan á lærðaskólann í Hróarskeldu og tók þar fjórðabekkjarpróf og hætti þá því námi
Eitt af seinni skipum Thorefélagsins Kong Helge
© Handels- og Søfartsmuseets.dk
Hann kaus heldur að nema verzlunarfræði og fór til kenslu til verslunarhússins P. F. Lagoni í Faaborg, og var 5 ár sem nemandi og eitt ár sem fullnuma verslunarmaður. Þau árin lagði liann mikla stund á að nema tungumál. Síðan hélt hann heim til föður síns og var hjá honum á hverju sumri fram til 1886, en á vetrum var hann erlendis til þess að afla sér þekkingar á verslunarmálum. Eimskipaútgerð Þórarins byrjar eiginlega 1898 en áður en hann keypti skip hafði hann árið 1895 tekist á hendur að halda uppi strandferðum með litlum styrk fyrir Norður- og Austurlandi, og leigði til þess lítið en sterkt norskt eimskip «Brimnæs». Þessum fyrstu strandferðum tók almenningur með fögnuði, enda reyndust ferðir þær happasælur, og var «Brimnæs» mjög mikið notað. Reynsla sú, sem fékkst við ferðir hans, hefur efalaust ýtt undir að «HóIar» og «SkáIholt, voru fengin til strandferða. 1896 leigði hann norskt skip lítið «Rjúkan» (250 lestir) til vörurflutninga hingað til lands, til verslana sinna. 1898 réðist Þorarinn í að kaupa gufuskip sjálfur. Þetta fyrsta skip hans hét «Hjálmar» (250 lestir), og þótti honum þá í mikið ráðist og skipið helst til stórt.
Hekla ex Ask eitt af seinni skipum Thorefélagsins
© Handels- og Søfartsmuseets.dk
En brátt kom það í ljós, að «Hjálmar» nægði honum ekki, og þegar á næsta ári 1899 keypti hann «Víking» (400 lestir), sem strandaði árið eftir á Sauðárkrók. I stað hans var svo «Inga» keypt 1901 (300 lestir) og sama ár «Mjölnir» (750 lestir), en "Hjálmar"var seldur til Noregs. Loks var «Perwie» (550 lestir) keypt vorið 1902 í stað «Ingu», sem strandaði. Jafnframt þessum skipum hafði Þórarinn leiguskip í förum og hélt uppi föstum samgöngum milli útlanda, Austurlands og Norðurlands, og lét skip sín fara hinar afarþörfu, en um leið hættulegu vetrarferðir til norðurlandsins allt til Skagafjarðar, enda hefir hann mist sumt af skipum sínum einmitt á þeim ferðum.
PERWIE hét seinna CLARA
© Handels- og Søfartsmuseets.dk
Frh 