Ég þreytist seint á að lýsa aðdáun minni á þeim sem sigldu þessu litla skipi vestur um haf á sínum tíma. Sérstaklega á tímum WW2. Og hugsa sér að Churchill kenndi honum jafnvel um  hve orustan um Atlandshafið drægist mikið á langinn Hann er sennilega eina íslenska kaupskipið sem hefur raskað ró ráðamanna annara landa.Hann bar ýmis gælunöfn t.d. "Selló" "Selurinn " og jafnvel "blessaður svanurinn"

Hér sem VILLEMOES


                                                                                           Úr safni mínu © ókunnur

Skipið var byggt hjá Porsgrunds MV í Porsgrund Noregi 1914 sem VILLEMOES Fáninn var danskur Það mældist: 627.0 ts, 775.0 dwt. Loa: 61.60. m, brd: 9.80. m Skipið hefur gekk aðeins undir tveim nöfnum En íslenska Landsstjórnin hafði keypt skipið 1917 seldi Eimskipafélagi Íslands það 1928 og fékk það þá nafnið SELFOSS Nafn sem það bar að síðustu undir íslenskum fána En það var rifið í Ghent í Belgíu í febrúar 1956. Mig minnir að selfoss hafi verið síðasta kolakynta skip íslenska flotans

Hér sem VILLEMOES


                                                                     © Handels- og Søfartsmuseets.dk
Þetta skip komst allra sinna ferða með fólk og farm sama á hverju gekk. Öldur N Atlandshafsins heimstyrjaldir (hann tók þátt í 2) ekkert raskaði ró hans. Hann sullaðist þetta um á sínum 7-8 mílum.

Hér sem Selfoss

                                                             Úr safni mínu © ókunnur

                                                                                               © söhistoriska museum se

                                                                              Úr safni mínu © ókunnur

                                                                                     Úr safni mínu © ókunnur

                                                                                                    Úr safni mínu © ókunnur 

Þessi mynd er sennilega  tekin á Dalvík

                                                                                                                          © Þráinn Hjartarson.